„Zasiewa się ciało zmysłowe – powstaje ciało duchowe...” (1 Kor. 15:44)

Zmysły. To dzięki nim możemy podziwiać zharmonizowane kolory na obrazach Moneta, rozkoszować się szorstkimi dźwiękami utworów Piazzolli, poczuć ciepło dłoni przy powitaniu, odurzyć się zapachem kwitnącej czeremchy i z przyjemnością smakować letnie czereśnie. Jednak zmysły stwarzają także pewną barierę poznawczą.

Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. - Mat. 6:25

W przedszkolu mieliśmy terrarium z gąsienicami. Moim marzeniem było zobaczyć motyla wychodzącego z kokonu.

Sensem rozwoju jest zmiana. Wielu ludzi będąc już motylami, ale żyjąc wśród gąsienic, boi się używać skrzydeł. Patrząc na inne gąsienice myślą, że same też tak wyglądają. Wolą czołgać się po ziemi w poczuciu, że nie są godni, że tylko wybrani mają skrzydła, że nie są dość dobrzy by je otrzymać.

Królestwo niebieskie podobne jest także do kupca, który poszukiwał pięknych pereł. Gdy znalazł jedną, niezwykle cenną, sprzedał wszystko co posiadał i kupił ją. (Mat. 13:45-46)

Mieć w sobie tyle odwagi, by zaryzykować utratę wszystkiego. Kupiec bez zawahania podjął decyzję, wiedział, że to właśnie ta jedyna perła i teraz jest niepowtarzalna okazja, by ją posiąść. Za cenę wszystkiego. Nie ma tutaj miejsca na oddawanie części. Sprawa jest jasna. Tylko wysokie stawki.

Wszystko wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko wolno, ale nie wszystko buduje. (1 Kor. 10:23)

Każdy człowiek jest artystą, ma w sobie potrzebę tworzenia i piękna, przekazywania siebie na zewnątrz. By tworzyć artysta potrzebuje swobody. Ze wszystkich technik i narzędzi wybiera to co uważa za najlepszy środek wyrazu. Ten wybór daje mu wolność w tworzeniu. Nie znaczy to, że inne techniki są złe. Inne techniki nie są dobre dla tego konkretnego artysty. Jeden został stworzony do malowania gęstą farbą olejną o wyrazistej fakturze, inny do tworzenia rozmytych, delikatnych dzieł akwarelą, a jeszcze inny będzie tworzył zdecydowane czarno-białe kontury węglem.

I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim (Łuk. 5:11).

Zostawić wszystko na brzegu i wyruszyć w drogę...

Lubię cytat: „Statek jest najbezpieczniejszy, gdy stoi w porcie, ale nie po to buduje się wielkie żaglowce”. Można stać mocno zakotwiczonym na brzegu, bojąc się sztormów i nieznanych wód. Kotwiczy brak wiary w swoje możliwości, a cumują niepotrzebne obawy i kompleksy. Można być naprawdę dobrym człowiekiem, przestrzegającym przykazania, ale zawsze stać na brzegu.