Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków. – Dz 3:19-21 (BT)

Co należy rozumieć pod pojęciem „odnowienie wszystkich rzeczy”?

Czy chodzi tu o odnowienie warunków życia na Ziemi, oczyszczenie wody, gleby, powietrza? A może raczej o zmianę sposobu myślenia, hierarchię ważności spraw, nowe ideały, nową moralność człowieka? I czy wszelkie zmiany, to wspomniane przez apostoła „odnowienie”, nastąpią w sposób cudowny – takie „pstryk” i już? Czy jako ludzie wierzący, chrześcijanie, nie powinniśmy już dziś kształtować w sobie właściwego, podobającego się Bogu myślenia, widzenia rzeczy, a co za tym idzie – nawyków właściwego postępowania?

Kolejny już raz po koncercie wychodzę z uczuciem: szkoda.

Szkoda, że nie zaprosiłam jeszcze pani X i pana Y, szkoda, że Z nie skorzystał z zaproszenia, Szkoda, że tylko jeden koncert, że tylko w tym mieście. Szkoda…

…wyrok potępienia na nich od dawna zapadł i zguba ich nie drzemie. – 2 Piotra 2:3

Skoro na pewnych ludzi od dawna zapadł wyrok, czy to oznacza, że mamy do czynienia z przeznaczeniem, że rodzimy się i żyjemy zgodnie z jakimś wcześniej zapisanym losem?

Takie spojrzenie wykluczałoby bardzo ważny dar, jaki przecież ofiarował nam Stwórca – wolną wolę.

Ponownie udało się niektórym naszym milusińskim spotkać na pięciodniowym zimowisku w Krakowie. Tym razem czekało ich spore wyzwanie – mieli zbudować model Przybytku według biblijnego opisu przekazanego przez Mojżesza.

„– Wierzysz w Boga, ciociu Elner?
– Oczywiście, że tak, kochanie. A ty?
– Pamiętasz, ile miałaś lat, kiedy zaczęłaś wierzyć?